زخم پلاس

نقش روی در درمان زخم

در 

درمان زخم ها، نقش روی یا همان زینک در روند بهبود زخم بسیار مورد بحث بوده است. گزارش ها و تحقیقاتی در زمینه استفاده از مواد معدنی به عنوان مکمل غذایی و یا به صورت موضعی در مراقبت از زخم وجود دارند.

روی چیست؟

روی (zinc) یک ماده معدنی و عنصری موثر و پس از آهن، دومین ماده معدنی فراوان در بدن (حدود ۲-۳ گرم) است. روی برای کل عملکردهای بدن حیاتی است و در رشد عضلات و استخوان ها، عملکرد کلیه و کبد و سیستم ایمنی بدن نقشی را ایفا می کند. روی یک ماده معدنی ضروری برای سنتز DNA، تقسیم سلولی، تشکیل کلاژن، سنتز پروتئین و عملکرد ایمنی است – تمام پروسه های لازم برای بازسازی بافت و بهبود زخم. روی برای رشد و فعال شدن لنفوسیت های T که برای سیستم ایمنی مهم هستند، ضروری است. تغییرات در عملکرد ایمنی خطر عفونت را به خصوص در سالمندان و جوانان افزایش می دهد.

با وجودی که روی به طور طبیعی توسط بدن تولید می شود، برخی از افراد از کمبود روی رنج می برند، که می تواند باعث ریزش مو، رشد ناکافی و کم شدن ایمنی شود. علاوه بر این روی در بخش تقسیم و رشد سلولی نقش دارد.

میزان توصیه شده روی در رژیم غذایی برای بزرگسالان سالم ۱۱ میلی گرم برای مردان و ۸ میلی گرم برای ن است. روی در مواد غذایی غنی از پروتئین مانند گوشت قرمز، صدف، محصولات لبنی، آجیل، و غلات کامل است. جذب میزان روی غذاهای گیاهی مانند دانه و حبوبات به علت فیتات موجود در آنها که جذب آن را مهار می کنند، کمتر از غذاهای حیوانی است.

در صورت کمبود روی، می توان روی را از طریق غذاهایی مانند گوشت، لوبیا، برخی از صدف ها و یا مکمل ها تجدید کرد.

کمبود روی

علائم کمبود روی شامل عقب ماندگی رشد، از دست دادن اشتها و اختلال عملکرد سیستم ایمنی است. از دست دادن موها، ضایعات چشم و پوست، اسهال، کاهش وزن و تغییرات در طعم و بو نیز ممکن است آشکار شود. این علائم در سایر بیماری ها نیز ذکر شده است و این باعث می شود که مشخص کردن کمبود روی مشکل شود.

کمبود روی در ایران رایج نیست، اما شرایط خاصی وجود دارد که خطر را افزایش می دهد، مانند مشکلات جذب، افزایش از دست دادن روی یا مصرف ناکافی روی. افراد مبتلا به اختلالات گوارشی، مانند بیماری کرون یا سندرم روده کوچک، دچار کاهش جذب روی و افزایش از دست رفتن روی در دستگاه گوارش می شوند. از دست روی می تواند با مصرف الکل، بیماری های مزمن کبدی و کلیوی، مشکلات سوء جذب، بیماری های بدخیم و دیابت رخ دهد. اسهال مزمن، زخم های با ترشحات زیاد و لوله های قفسه سینه نیز می تواند منجر به کمبود روی شوند.

داده ها نشان می دهد که ۳۵-۴۵ درصد از بزرگسالان ۶۰ ساله و بالاتر روی را به میزان کمتر از حد متوسط ​ مصرف می کنند. عواملی مانند عدم توانایی خرید مواد مغذی همراه با عدم توانایی جویدن گوشت منجر به مصرف کم روی در این جمعیت می شود.

مکمل خوراکی روی

در حالی که فرض بر این است که روی به بهبود زخم کمک می نماید، تحقیقات برای حمایت از دوز روزانه روی بدون کمبود، کامل نیست. پلاسما و سرم روی معمولا آزمایشات آزمایشگاهی برای ارزیابی وضعیت روی هستند. با توجه به توزیع گسترده روی در سراسر بدن (به عنوان جزئی از پروتئین و اسید نوکلئیک)، این آزمایش ها وضعیت روی را نشان نمی دهد. از این رو  تشخیص کمبود روی دشوار است. برخی از پروتکل های مراقبت از زخم مصرف مکمل های روزانه روی با عناصر روی مانند سولفات روی یا گلوات روی را برای تسریع بهبود زخم توصیه می کنند. ۲۲۰ میلی گرم روی سولفات ۵۰ میلی گرم روی دارد. حداکثر میزان مصرف روی (UL)40 میلی گرم است. ۲۲۰ میلی گرم از سولفات روی می تواند ۱۰۰ میلی گرم روی را فراهم می کند که ۶۰ میلی گرم بیشتر از حداکثر میزان توصیه شده است. در دستورالعمل های درمان برای زخم های بستر مصرف یک رژیم متعادل و مولتی ویتامین/مواد معدنی در زمانی که فرد اشتهای ضعیف و یا کمبود روی داشته باشد، توصیه شده است. اگر مصرف مکمل های روی در نظر گرفته شوند، تجویز باید دارای محدودیت زمانی بوده و تحمل پذیری باید نظارت شود. تهوع، استفراغ، اسهال، سردرد و گرفتگی عضلانی بعضی از علائم مسمومیت روی است.

مکمل خوراکی یا پماد موضعی؟

اثربخشی روی به عنوان مکمل خوراکی برای درمان عفونت زخم مورد بحث قرار گرفته است. محققان  در مطالعه خود ” روی و بهبود زخم: مرور فیزیولوژی برنامه های بالینی برای روی” اذعان داشتند که در مورد بهترین روش استفاده و مزایای واقعی مکمل روی بین پزشکان اختلاف نظر است.

در مقاله ای تحت عنوان ویتامین C و روی برای درمان زخم های بستر” در سایت تغذیه ۴۱۱ بیان شده است که تعدادی از تسهیلات درمانی شامل مکمل های روی در درمان زخم های بستر استفاده می شود.

در عین حال مدلاین پلاس بیان می کند که به نظر می رسد که استفاده وریدی از روی بهمراه مکمل های معدنی دیگر به بهبود زخم قربانیان سوختگی کمک می کند، اما مکمل روی به تنهایی کمکی نمی کند هرچند به نظر می رسد که زمان بهبود را کاهش می دهد.

به نظر می رسد که اکسید روی یا زینک اکسید به صورت پماد موضعی نتایج بهتری داشته باشد. تحقیقات کوگان، سود و گرانیک بیان داشت که اکسید روی موضعی در دبریدمان زخم های بستر،

زخم های دیابتی و

زخم های سوختگی موثر بوده و میزان بهبود زخم را بهبود می بخشد. اما اثربخشی آن در تمام انواع زخم ها مشابه نیست.

برای مقالات بیشتر به سایت

زخم پلاس مراجعه کنید.

منبع:

نقش روی در درمان زخم